Bogumiła Drozda, Barbara Smolarek  

Kancelaria notarialna s.c

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu postępowania przy zniszczeniu towaru i zrzeczeniu się towaru na rzecz Skarbu Państwa (Dz. U. z dnia 27 lipca 2004 r.) Na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1.  1. Osoba zamierzająca nadać towarowi przeznaczenie celne zniszczenia towaru składa wniosek o udzielenie pozwolenia na zniszczenie towaru do organu celnego właściwego ze względu na planowane miejsce zniszczenia towaru. 2. Wniosek o wydanie pozwolenia na zniszczenie towaru powinien zawierać:   1)   imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę osoby uprawnionej do dysponowania towarem;   2)   nazwę i opis towaru;   3)   określenie ilości i masy towaru;   4)   elementy kalkulacyjne: a)  kod taryfy celnej, b)  stawkę celną, c)  wartość celną ustaloną według kursu waluty obowiązującego w dniu złożenia wniosku, d)  inne elementy niezbędne do ustalenia należności celnych;   5)   informację o: a)  czasowym składowaniu towaru albo b)  przeznaczeniu celnym, które zostało nadane towarowi;   6)   wskazanie przyczyny i sposobu zniszczenia towaru;   7)   wskazanie planowanego terminu i miejsca zniszczenia towaru;   8)   opis przypuszczalnych odpadów i pozostałości pochodzących ze zniszczenia towaru. 3. Do wniosku o wydanie pozwolenia na zniszczenie towaru należy dołączyć:   1)   w przypadku towarów składowanych czasowo - kopię deklaracji skróconej lub innego dokumentu wykorzystanego w charakterze deklaracji skróconej, w których zostały ujęte towary przeznaczone do zniszczenia;   2)   w przypadku towarów objętych procedurą celną - potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię zgłoszenia celnego, na podstawie którego towary zostały objęte tą...

ZARZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 10 kwietnia 1997 r. w sprawie sposobu wystawiania recept. (M.P. z dnia 30 kwietnia 1997 r.) Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 50, poz. 458 i Nr 53, poz. 489, z 1956 r. Nr 12, poz. 61, z 1989 r. Nr 30, poz. 158 oraz z 1993 r. Nr 17, poz. 78) oraz art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) zarządza się, co następuje: § 1.  Przepisy artykułów powołanych w zarządzeniu bez bliższego określenia oznaczają przepisy ustawy z dnia 27 września 1991 r. o zasadach odpłatności za leki i artykuły sanitarne (Dz. U. Nr 94, poz. 422, z 1994 r. Nr 111, poz. 535, z 1995 r. Nr 138, poz. 684 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646). § 2.  1. Recepta wystawiona przez lekarza, lekarza dentystę, starszego felczera lub felczera, zwanego dalej "wystawiającym receptę", powinna być napisana czytelnie, pismem odręcznym lub maszynowym i zawierać:   1)   imię i nazwisko oraz adres osoby, na rzecz której recepta jest wystawiona,   2)   wiek, jeżeli receptę wystawiono osobie, która nie ukończyła 15 lat,   3)   międzynarodową lub handlową nazwę leku,   4)   w miarę potrzeby - postać, w jakiej lek ma być wydany, oraz dawkę, w przypadku kiedy lek jest zarejestrowany w więcej niż jednej dawce,   5)   ilość leku gotowego, a w przypadku leku recepturowego nazwę i ilość surowców farmaceutycznych, które mają być użyte do sporządzenia leku recepturowego,   6)   sposób dawkowania, jeżeli przepisany lek zawiera w swoim składzie substancję bardzo silnie działającą, silnie działającą, środek odurzający lub substancję psychotropową; w przypadku gdy zaordynowano lek silnie działający, zamiast...